Brits Verkeersbureau op zoek naar homoseksuele toeristen

by ⋅ Leave a Comment

Amsterdam krijgt concurrentie. Londen heeft zich opgeworpen als Gay capital of Europe. Het Brits Verkeersbureau heeft een campagne gelanceerd met de slogan ‘Groot-Brittannië, je kent het nog niet half’….

Londen heeft meer dan zeshonderd homobars, -clubs en -cafés, alsmede een aantal plekken waar beroemde homoseksuelen komen (of kwamen) zoals Virginia Woolf, Oscar Wilde, Elton John en Boy George. Doelgroep van de campagne zijn homoseksuelen in Duitsland, Australië en de Verenigde Staten, de landen waar in eerste instantie exclusief brochures worden verspreid. Daar bevinden zich volgens de statistieken de meest welgestelde homo’s en lesbiennes en om de ‘roze ponden’ is het de British Tourist Authority (BTA) te doen.

‘Door gebrek aan informatie over de bruisende Britse gay scene lopen we nu nog veel homoseksuele toeristen mis’, zegt Sophie Edwards, hoofd van BTA Promotiecampagnes. De BTA heeft becijferd dat in de Verenigde Staten ongeveer achttien miljoen homoseksuelen wonen, wier inkomen 70 procent hoger ligt dan het nationaal gemiddelde en die vier tot zes keer per jaar op vakantie gaan.

Naast Londen prijst de BTA ‘homo-vriendelijke’ etablissementen aan in elf andere Britse steden waaronder Bristol, waar in juni het Gay & Lesbian Film Festival plaatsvindt, Bournemouth (‘in trek bij oudere homoparen’, zegt de BTA) en Manchester (‘met een bloeiende gay scene in de gay village rond Canal Street’).

Het Britse Verkeersbureau heeft de start van het eerste internationale Londense Gay Film Festival gekozen als het begin van de promotiecampagne. Die draagt het keurmerk van de International Gay & Lesbian Travel Association.

Foto’s in de kantlijn van hand-in-hand lopende homostellen schetsen een rooskleurig vakantiefolder-beeld. Volgens homoseksuele Londenaren is dat wat overdreven. Openlijke affectie is niet aan te bevelen. ‘Je kunt hier geweldig uitgaan, maar in andere opzichten kun je ons land niet homo-vriendelijk noemen.’

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2702/Reizen/archief/article/detail/534444/1999/04/17/Brits-Verkeersbureau-op-zoek-naar-homoseksuele-toeristen. dhtml

Met een beduimeld fotoboek naar Abbey Road

by ⋅ Leave a Comment

Stadswandelingen zijn er in Londen legio. Ze voeren langs plaatsen waar Jack the Ripper toesloeg, de Beatles hun afscheidsconcert hielden en Oscar Wilde aan zijn oeuvre werkte….

MEER DAN aardappelpulp in zout water was het niet, maar als je geluk had, dreef er een kakkerlak of een kever in je soep. Zo had je toch nog een voedzame maaltijd.’ Na de pestepidemie, de grote brand van Londen en foto’s van verminkte prostituees is wandelgids Paul Mansfield aangeland bij verhalen over armoede. Allemaal onderdeel van een doorsnee Jack-the-Ripper-wandeling in de Engelse hoofdstad.

Voor een oude gaarkeuken aan het randje van de voormalig joodse wijk houdt hij zijn groepje wandelaars staande en wijst naar de gevel. ‘Soup kitchen for the jewish poor’ heeft iemand ooit in het natte cement gegrift, krullerig maar met zichtbaar onvaste hand. De weldoorvoede wandelaars, voornamelijk toeristen, kijken omhoog. Behalve de enkeling die een foto maakt, schuift iedereen zo dicht mogelijk naar elkaar toe. Op een stortvloed onsmakelijke feiten hadden ze min of meer gerekend, maar de waterkoude wind overvalt hen. Die rook in de tijd van Jack the Ripper naar bederf, weet Mansfield, en niet zo’n beetje ook. Open rioleringen eindigden in de Theems en de wind blies de stank vrijwel altijd naar East End, de wijk van immigranten, arbeiders en andere ongelukkigen. Wie het zich kon veroorloven, vestigde zich in West End. Eigenlijk is dat nog steeds zo, al is de stank verdwenen. Read More →

Britse gynaecologen weigeren abortus uit te voeren

by ⋅ Leave a Comment

Londen – In Engeland en Wales is een tekort aan gynaecologen die abortussen kunnen uitvoeren, doordat steeds meer vrouwenartsen in spe de daarvoor noodzakelijke operatietraining overslaan.

“Studenten gynaecologie zijn niet verplicht tot abortustraining als zij daartegen morele bezwaren hebben,” zegt Jane Roe, woordvoerster van de ALRA, de Vereniging voor Wijziging van de Abortuswetgeving, die hierover vijfhonderd artsen ondervroeg. Ruim twee derde van de ondervraagden zei hun jonge assistenten niet te kunnen overtuigen van de noodzaak van de training. Gewetensbezwaarden hebben zelden ethische of religieuze argumenten. “Het idee van zwangerschapsbeëindiging staat de nieuwe generatie doktoren eenvoudigweg tegen,” zegt Roe. “Ze groeiden op in het tijdperk van gelegaliseerde abortus en kennen de verhalen niet van illegale, vaak amateuristische abortussen en ongewenst moederschap.” Read More →

Charing Cross Road jaagt boekverkopers weg

by ⋅ Leave a Comment

 

Schrijvers en literatuur-liefhebbers hebben bij een bezoek aan Londen vaak maar een doel: Charing Cross Road, een straat vol boekwinkels, antiquariaten en speciaalzaken, een kilometer lang….

BOEKWINKEL na boekwinkel; bijna een kilometer lang strekken ze zich uit, op Charing Cross Road in Londen, het mekka voor de literatuurliefhebber en de bibliofiel. Praktisch achter elkaar liggen Zwemmer (kunst en media), Silver Moon (Europa’s grootste vrouwenboekhandel) en Foyles – om in te verdwalen zo groot. Daarnaast zijn er de vele gespecialiseerde boekwinkels, van islam tot science fiction, en de tweedehands zaken.

Maar het aanzien van Charing Cross Road verandert. Na elke periodieke huurverhoging begint de straat steeds meer te lijken op een ordinaire Engelse ABC-lokatie; weliswaar vaak door filialen van boekwinkelketens als Dillons en Waterstone, maar zelfs deze erkennen dat Charing Cross Road z’n karakter dankt aan de individuele boekverkopers.

Charing Cross Road is een doorsnee straat die in de Amsterdamse Pijp niet zou opvallen. In 1887 moest voor aanleg van de straat een deel van de sloppen van Soho worden afgebroken. De eerste antiquariaten openden er hun deuren nog voordat de aannemer klaar was met het plaveisel dat Trafalgar Square zou verbinden met Tottenham Court Road in het noorden. Om voorbijgangers te verleiden werden boekenstalletjes op de stoep gezet. Gestaag groeide Charing Cross Road uit tot literair hart van Londen, versterkt door concurrerende boekverkopers die zich in zijstraatjes vestigden.

Read More →

Feministisch maandblad op Internet invloedrijk

by ⋅ Leave a Comment

Londen – Internet is een virtueel herenkransje waar veel vrouwen met een grote boog omheen lopen, maar het eerste feministische maandblad op het wereldwijde web bewijst hoe machtig het medium kan zijn. Aviva (http: //www. aviva. org) hielp voorkomen dat een Iraanse asielzoekster Canada werd uitgezet en was Albanese vrouwen behulpzaam bij het opzetten van een opvanghuis.

Kate Burke, journaliste en initiatiefneemster van Aviva in Londen, wilde een internationaal vrouwenblad op papier beginnen, maar kwam erachter dat dat onbetaalbaar was. Toen ontdekte ze de mogelijkheden van Internet, dat ze aanvankelijk vooral had gezien als platform voor commercie en pornografie. Read More →

Bladeren

by ⋅ Leave a Comment

In Groot-Brittannië wordt feminisme geassocieerd met mannenhatende vrouwen met harige benen. Dat zou kunnen verklaren waarom Britse lezeressen een tijdlang slechts konden kiezen uit titels in de trant van Good Housekeeping en Bella. Nu is er Sybil, een tweemaandelijks feministisch tijdschrift dat de leemte opvult die ontstond na het verdwijnen van de feministische bladen Spare Rib en Everywoman.

In het eerste nummer (maart/april) een interview met Natasha Walter, schrijfster van The New Feminism, een titel die vooral is gekozen om lezers te trekken. De 30-jarige “Britse Naomi Wolf” filosofeert dat girlpower feminisme is, alleen schattiger verpakt en daardoor meer acceptabel, vooral voor jonge vrouwen, ook het publiek waarop Walter mikt. Haar concept van feminisme gaat naar eigen zeggen terug naar de basis door vraagstukken over armoede en ongelijkwaardigheid onder de loep te nemen. Emancipatie is pas mogelijk als vrouwen economisch zelfstandig zijn en controle hebben in hun werksituatie, zegt Walter. Read More →

Meer stemrecht voor Omaanse vrouwen

by ⋅ Leave a Comment

Muscat- In het islamitische Oman hebben vrouwen dezelfde kiesrechten gekregen als mannen voor de Madjlis Asjura. In oktober gaan de Omanieten naar de stembus voor deze regeringsadviesraad, die elke drie jaar wordt vervangen. Sultan Kaboes benoemde in 1994 voor het eerst twee vrouwen in de raad, die 80 leden kent.

Kandidaatstelling en stemrecht waren voorbehouden aan de vrouwelijke elite in en rond de hoofdstad Muscat en landelijk aan voorname mannen. Nu kan elke geschoolde dertig-plusser met werkervaring en “een goede reputatie” genomineerd worden. Stemgerechtigd is iedere Omamiet van 21 jaar en ouder met een zekere status, zoals een dorpsoudste, een doctoranda of een succesvol ondernemer. De uitkomst van de verkiezingen is een lijst met genomineerden per district, waarvan de sultan uiteindelijk bepaalt wie er in de Madjlis terecht komt. Read More →

Zelfs Persepolis trekt nauwelijks bezoekers

by ⋅ Leave a Comment

BANDAR ABBAS – Het is bijna siesta in Bandar Abbas, de havenstad aan de Iraanse kant van de straat van Hormuz. Op de grond, in kleermakerszit, rookt een bejaarde vrouw een waterpijp.

Om haar heen proberen koopmannen nog wat T-shirts te verkopen. Dienstplichtige militairen, pubers in een groen uniform eigenlijk, staan er bij te lummelen. Twee straten verderop zitten de arme kooplui zonder kiosk. Hun waar ligt op het bloedhete zand: knollen, wortels, aardappels en bezems van palmbladeren.

Aan de overkant van de zee ligt Musandam, een schiereiland van Oman, dat samen met de Amerikaanse marine het zuidelijk deel van de Straat van Hormuz beheerst. Het is een week voor Irans militaire oefening (‘de weg naar Jeruzalem’), maar daar is in Bandar Abbas niets van te merken. In een buitenwijk worden spandoeken opgehangen omdat president Rafsandjani een zinkfabriek komt openen. Het stinkt naar uitlaatgassen. In Trabant-achtige auto’s van Iraanse makelij rijden inwoners naar hun middagdutje. Read More →

Omanieten willen verhalen horen over Jeruzalem

by ⋅ Leave a Comment

ZE ZITTEN er nu al bijna weer vijf maanden. In maart vestigden ze zich in Oman, drie handelsvertegenwoordigers uit Israël, en ze worden naar eigen zeggen overstelpt met telefoontjes. Voorlopig opereren de Israëlische diplomaten vanuit een paar krappe suites in het Muscat Intercontinental Hotel.

De ontvangst in de provisorisch afgeschermde vleugel is losjes: de portier wil wel weten wat ik kom doen, maar hoeft niet in mijn tas te kijken. “Omanieten reageren alleen maar positief”, zegt Oded Ben-Chaim, hoofd van de permanente handelspost.

Tot voor kort was het voor Israëliërs onmogelijk ook maar een voet op Omaans bodem te zetten, om hoe dan ook een Golfstaat te bezoeken. Handel met Israël was taboe. Alle goederen uit het buitenland gingen vergezeld van een formulier voor de speciale boycot-eenheid van de politie. Daarop moest verklaard worden dat de vracht niet uit Israël afkomstig was. Verder kwam je het land niet binnen met een Israëlisch stempel in je paspoort en immigranten moesten hun compact discs inleveren voor controle, zodat exemplaren van ‘joodse makelij’ er uitgelicht konden worden. De boycotformulieren zijn nog in gebruik, maar dat is een kwestie van ambtelijke traagheid: opheffing van de boycoteenheid is al overeengekomen tussen het sultanaat en Israël. Read More →