Bladeren

by ⋅ Leave a Comment

In Groot-Brittannië wordt feminisme geassocieerd met mannenhatende vrouwen met harige benen. Dat zou kunnen verklaren waarom Britse lezeressen een tijdlang slechts konden kiezen uit titels in de trant van Good Housekeeping en Bella. Nu is er Sybil, een tweemaandelijks feministisch tijdschrift dat de leemte opvult die ontstond na het verdwijnen van de feministische bladen Spare Rib en Everywoman.

In het eerste nummer (maart/april) een interview met Natasha Walter, schrijfster van The New Feminism, een titel die vooral is gekozen om lezers te trekken. De 30-jarige “Britse Naomi Wolf” filosofeert dat girlpower feminisme is, alleen schattiger verpakt en daardoor meer acceptabel, vooral voor jonge vrouwen, ook het publiek waarop Walter mikt. Haar concept van feminisme gaat naar eigen zeggen terug naar de basis door vraagstukken over armoede en ongelijkwaardigheid onder de loep te nemen. Emancipatie is pas mogelijk als vrouwen economisch zelfstandig zijn en controle hebben in hun werksituatie, zegt Walter. Read More →

Meer stemrecht voor Omaanse vrouwen

by ⋅ Leave a Comment

Muscat- In het islamitische Oman hebben vrouwen dezelfde kiesrechten gekregen als mannen voor de Madjlis Asjura. In oktober gaan de Omanieten naar de stembus voor deze regeringsadviesraad, die elke drie jaar wordt vervangen. Sultan Kaboes benoemde in 1994 voor het eerst twee vrouwen in de raad, die 80 leden kent.

Kandidaatstelling en stemrecht waren voorbehouden aan de vrouwelijke elite in en rond de hoofdstad Muscat en landelijk aan voorname mannen. Nu kan elke geschoolde dertig-plusser met werkervaring en “een goede reputatie” genomineerd worden. Stemgerechtigd is iedere Omamiet van 21 jaar en ouder met een zekere status, zoals een dorpsoudste, een doctoranda of een succesvol ondernemer. De uitkomst van de verkiezingen is een lijst met genomineerden per district, waarvan de sultan uiteindelijk bepaalt wie er in de Madjlis terecht komt. Read More →

Zelfs Persepolis trekt nauwelijks bezoekers

by ⋅ Leave a Comment

BANDAR ABBAS – Het is bijna siesta in Bandar Abbas, de havenstad aan de Iraanse kant van de straat van Hormuz. Op de grond, in kleermakerszit, rookt een bejaarde vrouw een waterpijp.

Om haar heen proberen koopmannen nog wat T-shirts te verkopen. Dienstplichtige militairen, pubers in een groen uniform eigenlijk, staan er bij te lummelen. Twee straten verderop zitten de arme kooplui zonder kiosk. Hun waar ligt op het bloedhete zand: knollen, wortels, aardappels en bezems van palmbladeren.

Aan de overkant van de zee ligt Musandam, een schiereiland van Oman, dat samen met de Amerikaanse marine het zuidelijk deel van de Straat van Hormuz beheerst. Het is een week voor Irans militaire oefening (‘de weg naar Jeruzalem’), maar daar is in Bandar Abbas niets van te merken. In een buitenwijk worden spandoeken opgehangen omdat president Rafsandjani een zinkfabriek komt openen. Het stinkt naar uitlaatgassen. In Trabant-achtige auto’s van Iraanse makelij rijden inwoners naar hun middagdutje. Read More →

Omanieten willen verhalen horen over Jeruzalem

by ⋅ Leave a Comment

ZE ZITTEN er nu al bijna weer vijf maanden. In maart vestigden ze zich in Oman, drie handelsvertegenwoordigers uit Israël, en ze worden naar eigen zeggen overstelpt met telefoontjes. Voorlopig opereren de Israëlische diplomaten vanuit een paar krappe suites in het Muscat Intercontinental Hotel.

De ontvangst in de provisorisch afgeschermde vleugel is losjes: de portier wil wel weten wat ik kom doen, maar hoeft niet in mijn tas te kijken. “Omanieten reageren alleen maar positief”, zegt Oded Ben-Chaim, hoofd van de permanente handelspost.

Tot voor kort was het voor Israëliërs onmogelijk ook maar een voet op Omaans bodem te zetten, om hoe dan ook een Golfstaat te bezoeken. Handel met Israël was taboe. Alle goederen uit het buitenland gingen vergezeld van een formulier voor de speciale boycot-eenheid van de politie. Daarop moest verklaard worden dat de vracht niet uit Israël afkomstig was. Verder kwam je het land niet binnen met een Israëlisch stempel in je paspoort en immigranten moesten hun compact discs inleveren voor controle, zodat exemplaren van ‘joodse makelij’ er uitgelicht konden worden. De boycotformulieren zijn nog in gebruik, maar dat is een kwestie van ambtelijke traagheid: opheffing van de boycoteenheid is al overeengekomen tussen het sultanaat en Israël. Read More →

Badderen in Oman blijft nog duur

by ⋅ Leave a Comment

MUSCAT – “Water was decennia lang een vergeten bron in het Midden-Oosten”, zei een medewerker van de Verenigde Naties onlangs. De voedselorganisatie van de VN (FAO) en regeringsleiders waarschuwen dat waterschaarste de wereldvrede bedreigt. Een land is kwetsbaar als het voor water of voedsel (door gebrek aan water) afhankelijk is van import.

Als het moet, is vijftig liter water per persoon per dag genoeg voor een redelijke, hygiënische levensstandaard. In een huishouden met wasmachine en douche verbruik je dagelijks al tussen de honderd en tweehonderd liter. Tel daar water voor landbouw, industrie en publieke werken bij op en je komt per persoon aan zo’n driehonderd liter per dag.

Een Israëlische professor rekende uit dat in het Midden-Oosten in 2025 per persoon dagelijks tussen de 27 en 410 liter beschikbaar is, als het huidige bevolkingsaantal gelijk blijft. Maar over dertig jaar wonen er twee keer zoveel mensen. Water wordt tot nu toe in de meeste landen zwaar gesubsidieerd, waardoor gebruikers er zorgeloos mee omspringen. Read More →

Omanieten willen hun eigen boontjes doppen

by ⋅ Leave a Comment

MUSCAT – Met levensgevaar steken de mannen in oranje overalls meermalen per dag de snelweg over. Ze moeten niet alleen de vluchtstrook vrijhouden van woestijnzand en zwerfvuil, maar ook de geasfalteerde middenberm.

Deze schoonmakers duiken op in elke woonwijk in Oman, met bezem en grijze vuilniszak. Zelfs ‘s avonds laat werken ze nog. De straten zijn brandschoon. De meesten zijn Aziaten. Het lijkt er niet op dat ze snel hun baan zullen kwijtraken aan Omanieten. In de huidige ‘omaniseringsgolf’ zijn eerst de betere banen aan de beurt.

Het ministerie van informatie geeft geen werkloosheidscijfers want: “Technisch gezien is er geen werkloosheid. Al zijn er wel mensen die wachten op werk, en al is er een potentieel van 30 000 banen”. Maar die worden nu bezet door buitenlanders. Als het aan de overheid ligt, is dat binnenkort voorbij. Omanisering komt al op de Omaanse woordenlijst voor sinds sultan Kaboes in 1970 de troon besteeg. Maar er werd nooit zo’n haast mee gemaakt als nu. Read More →