Mobiele telefoon lucratief voor vrouwen in Bangladesh

by ⋅ Leave a Comment

Dhaka – Tweeëneenhalfduizend arme vrouwen in Bangladesh hebben hun maandinkomen – uit onder meer het houden van kippen en verkopen van handwerk – zien verdrievoudigen dankzij een mobiele telefoon op huurkoopbasis.

Zij zijn deelnemer aan het VillagePhone project, een initiatief van de stichter van de Bengalese Grameen Bank, die al 25 jaar internationale bekendheid geniet met microkredieten voor vrouwen: leningen van rond de vijftig gulden, bedoeld voor het beginnen of uitbreiden van een eigen bedrijfje. Het dorpstelefoonproject is ondergebracht bij de non-profittak van de bank.

“Gemiddeld maak ik elke maand ruim zesduizend taka (120 gulden) winst,” zegt Ansara uit Damrai, een dorpje onder de rook van Dhaka. De telefoon die Ansara sinds 1998 beheert, heeft ze net afbetaald. Ze wil nooit meer zonder, al wordt ze regelmatig in het holst van de nacht gebeld. Tegen wekelijkse afbetaling van minimaal 254 taka (ongeveer vijf gulden) kreeg ze een telefoonpakket dat vele malen kostbaarder is dan haar lemen eenkamerwoning die ze deelt met man en drie kinderen. Ze kreeg de telefoon na training drie maanden op proef. Read More →

Britse vijftigplusvrouwen succesvol op de banenmarkt

by ⋅ Leave a Comment

Voor het tweede achtereenvolgende jaar zijn Britse vrouwen van boven de vijftig drie keer zo succesvol in het heroveren van een arbeidsplaats als de rest van de werkende bevolking.

Aan de overkant van het Kanaal waren afgelopen jaar 71.000 van de bijna driehonderdduizend nieuwe banen (een landelijke toename van 1,1 procent) voor vrouwen van 50 jaar en ouder (een toename van 3,2 procent).

“De groei is te danken aan banen bij internetstarters, belcentra en andere bedrijven in de 24-uurseconomie,” zegt Charlotte Thorne, die het succes van oudere herintreders (mannen en vrouwen) onderzocht voor de Industrial Society in Londen. In het eindrapport The new economy is the grey economy schetst Thorne het begin van een “grijze revolutie”, in navolging van ontwikkelingen in Australië en Amerika. Read More →

Het extreme isolement van St Kilda

by ⋅ Leave a Comment

St Kilda, 165 kilometer uit de Schotse kust, is de meest westelijke archipel van Europa, en sinds 1930 onbewoond. Naar de eilanden Hirta, Dun, Soay en Boreray is het op veel landkaarten vergeefs zoeken….

‘St Kilda in zicht!’ Kees roept het met zijn hoofd om de kajuitdeur. Zijn verzaligde blik doet me opspringen en naar mijn schoenen grijpen, al ben ik in gevecht met mijn maaginhoud. En dat terwijl de zee kalm is. ‘Kalmer kan niet’, zei de schipper gisteravond. Het was een gelukwens. St Kilda is slechts bereikbaar bij de gratie van de weersgesteldheid en die heeft menig reiziger teleurgesteld. Maar zelfs bij windkracht nul brengt een Noord-Atlantische deining je evenwichtsorganen in de war. ‘Volgende keer schoenen aanhouden’, adviseert een ervaren medereiziger.

Terwijl ik mijn lichaam voor de terugreis pillen tegen zeeziekte beloof, bedwing ik de metalen trap naar het dek. Daar staan de twaalf andere deelnemers aan deze werkexpeditie van de NTS, de National Trust for Scotland. Het is de enige manier een paar weken te verblijven op Europa’s meest westelijke archipel St Kilda, die onbewoond is sinds 1930. Naar de eilanden Hirta, Dun, Soay en Boreray is het op veel landkaarten vergeefs zoeken. Bijna 165 kilometer uit de Schotse kust valt het van de bladzijde af en veel cartografen oordelen het geen inzet waard. Read More →

Nieuw geluid in Engelse vrouwenbladen

by ⋅ Leave a Comment

“Eindelijk een tijdschrift dat niet doet alsof we allemaal onnozele, naar seks hunkerende leeghoofden zijn van het type Bridget Jones,” zegt een lezeres over het nieuwe Engelse maandblad Aura, “nieuw tijdschrift voor volwassen vrouwen”. Het augustusnummer opent na drie advertentiepagina”s meteen met een prikkelende column. Daarin betoogt Helen Liddell (foto), minister in het kabinet Blair, dat Britse vrouwen de Europese Unie in hun armen zouden moeten sluiten, tegen de heersende publieke opinie in.

In de rubriek “relaties” een reportage over vrouwen en hun honden waar een doorsnee glossy zou schrijven over het vinden en aan zich binden van een man. Romanschrijfster Yvonne Roberts wijdt een essay aan de vervijf voudiging van het aantal plastisch-chirurgische ingrepen in het afgelopen decennium. Ze stelt de vraag waarom de man die drie jaar geleden zijn linkerbeen liet afzetten “zodat hij zich weer heel kon voelen” jaren moest zoeken naar een chirurg die de operatie wilde uitvoeren, terwijl vrouwen moeiteloos hun gezonde borsten kunnen laten “opblazen”. Read More →

Brits Verkeersbureau op zoek naar homoseksuele toeristen

by ⋅ Leave a Comment

Amsterdam krijgt concurrentie. Londen heeft zich opgeworpen als Gay capital of Europe. Het Brits Verkeersbureau heeft een campagne gelanceerd met de slogan ‘Groot-Brittannië, je kent het nog niet half’….

Londen heeft meer dan zeshonderd homobars, -clubs en -cafés, alsmede een aantal plekken waar beroemde homoseksuelen komen (of kwamen) zoals Virginia Woolf, Oscar Wilde, Elton John en Boy George. Doelgroep van de campagne zijn homoseksuelen in Duitsland, Australië en de Verenigde Staten, de landen waar in eerste instantie exclusief brochures worden verspreid. Daar bevinden zich volgens de statistieken de meest welgestelde homo’s en lesbiennes en om de ‘roze ponden’ is het de British Tourist Authority (BTA) te doen.

‘Door gebrek aan informatie over de bruisende Britse gay scene lopen we nu nog veel homoseksuele toeristen mis’, zegt Sophie Edwards, hoofd van BTA Promotiecampagnes. De BTA heeft becijferd dat in de Verenigde Staten ongeveer achttien miljoen homoseksuelen wonen, wier inkomen 70 procent hoger ligt dan het nationaal gemiddelde en die vier tot zes keer per jaar op vakantie gaan.

Naast Londen prijst de BTA ‘homo-vriendelijke’ etablissementen aan in elf andere Britse steden waaronder Bristol, waar in juni het Gay & Lesbian Film Festival plaatsvindt, Bournemouth (‘in trek bij oudere homoparen’, zegt de BTA) en Manchester (‘met een bloeiende gay scene in de gay village rond Canal Street’).

Het Britse Verkeersbureau heeft de start van het eerste internationale Londense Gay Film Festival gekozen als het begin van de promotiecampagne. Die draagt het keurmerk van de International Gay & Lesbian Travel Association.

Foto’s in de kantlijn van hand-in-hand lopende homostellen schetsen een rooskleurig vakantiefolder-beeld. Volgens homoseksuele Londenaren is dat wat overdreven. Openlijke affectie is niet aan te bevelen. ‘Je kunt hier geweldig uitgaan, maar in andere opzichten kun je ons land niet homo-vriendelijk noemen.’

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2702/Reizen/archief/article/detail/534444/1999/04/17/Brits-Verkeersbureau-op-zoek-naar-homoseksuele-toeristen. dhtml

Met een beduimeld fotoboek naar Abbey Road

by ⋅ Leave a Comment

Stadswandelingen zijn er in Londen legio. Ze voeren langs plaatsen waar Jack the Ripper toesloeg, de Beatles hun afscheidsconcert hielden en Oscar Wilde aan zijn oeuvre werkte….

MEER DAN aardappelpulp in zout water was het niet, maar als je geluk had, dreef er een kakkerlak of een kever in je soep. Zo had je toch nog een voedzame maaltijd.’ Na de pestepidemie, de grote brand van Londen en foto’s van verminkte prostituees is wandelgids Paul Mansfield aangeland bij verhalen over armoede. Allemaal onderdeel van een doorsnee Jack-the-Ripper-wandeling in de Engelse hoofdstad.

Voor een oude gaarkeuken aan het randje van de voormalig joodse wijk houdt hij zijn groepje wandelaars staande en wijst naar de gevel. ‘Soup kitchen for the jewish poor’ heeft iemand ooit in het natte cement gegrift, krullerig maar met zichtbaar onvaste hand. De weldoorvoede wandelaars, voornamelijk toeristen, kijken omhoog. Behalve de enkeling die een foto maakt, schuift iedereen zo dicht mogelijk naar elkaar toe. Op een stortvloed onsmakelijke feiten hadden ze min of meer gerekend, maar de waterkoude wind overvalt hen. Die rook in de tijd van Jack the Ripper naar bederf, weet Mansfield, en niet zo’n beetje ook. Open rioleringen eindigden in de Theems en de wind blies de stank vrijwel altijd naar East End, de wijk van immigranten, arbeiders en andere ongelukkigen. Wie het zich kon veroorloven, vestigde zich in West End. Eigenlijk is dat nog steeds zo, al is de stank verdwenen. Read More →

Britse gynaecologen weigeren abortus uit te voeren

by ⋅ Leave a Comment

Londen – In Engeland en Wales is een tekort aan gynaecologen die abortussen kunnen uitvoeren, doordat steeds meer vrouwenartsen in spe de daarvoor noodzakelijke operatietraining overslaan.

“Studenten gynaecologie zijn niet verplicht tot abortustraining als zij daartegen morele bezwaren hebben,” zegt Jane Roe, woordvoerster van de ALRA, de Vereniging voor Wijziging van de Abortuswetgeving, die hierover vijfhonderd artsen ondervroeg. Ruim twee derde van de ondervraagden zei hun jonge assistenten niet te kunnen overtuigen van de noodzaak van de training. Gewetensbezwaarden hebben zelden ethische of religieuze argumenten. “Het idee van zwangerschapsbeëindiging staat de nieuwe generatie doktoren eenvoudigweg tegen,” zegt Roe. “Ze groeiden op in het tijdperk van gelegaliseerde abortus en kennen de verhalen niet van illegale, vaak amateuristische abortussen en ongewenst moederschap.” Read More →

Charing Cross Road jaagt boekverkopers weg

by ⋅ Leave a Comment

 

Schrijvers en literatuur-liefhebbers hebben bij een bezoek aan Londen vaak maar een doel: Charing Cross Road, een straat vol boekwinkels, antiquariaten en speciaalzaken, een kilometer lang….

BOEKWINKEL na boekwinkel; bijna een kilometer lang strekken ze zich uit, op Charing Cross Road in Londen, het mekka voor de literatuurliefhebber en de bibliofiel. Praktisch achter elkaar liggen Zwemmer (kunst en media), Silver Moon (Europa’s grootste vrouwenboekhandel) en Foyles – om in te verdwalen zo groot. Daarnaast zijn er de vele gespecialiseerde boekwinkels, van islam tot science fiction, en de tweedehands zaken.

Maar het aanzien van Charing Cross Road verandert. Na elke periodieke huurverhoging begint de straat steeds meer te lijken op een ordinaire Engelse ABC-lokatie; weliswaar vaak door filialen van boekwinkelketens als Dillons en Waterstone, maar zelfs deze erkennen dat Charing Cross Road z’n karakter dankt aan de individuele boekverkopers.

Charing Cross Road is een doorsnee straat die in de Amsterdamse Pijp niet zou opvallen. In 1887 moest voor aanleg van de straat een deel van de sloppen van Soho worden afgebroken. De eerste antiquariaten openden er hun deuren nog voordat de aannemer klaar was met het plaveisel dat Trafalgar Square zou verbinden met Tottenham Court Road in het noorden. Om voorbijgangers te verleiden werden boekenstalletjes op de stoep gezet. Gestaag groeide Charing Cross Road uit tot literair hart van Londen, versterkt door concurrerende boekverkopers die zich in zijstraatjes vestigden.

Read More →