In Groot-Brittannië wordt feminisme geassocieerd met mannenhatende vrouwen met harige benen. Dat zou kunnen verklaren waarom Britse lezeressen een tijdlang slechts konden kiezen uit titels in de trant van Good Housekeeping en Bella. Nu is er Sybil, een tweemaandelijks feministisch tijdschrift dat de leemte opvult die ontstond na het verdwijnen van de feministische bladen Spare Rib en Everywoman.
In het eerste nummer (maart/april) een interview met Natasha Walter, schrijfster van The New Feminism, een titel die vooral is gekozen om lezers te trekken. De 30-jarige “Britse Naomi Wolf” filosofeert dat girlpower feminisme is, alleen schattiger verpakt en daardoor meer acceptabel, vooral voor jonge vrouwen, ook het publiek waarop Walter mikt. Haar concept van feminisme gaat naar eigen zeggen terug naar de basis door vraagstukken over armoede en ongelijkwaardigheid onder de loep te nemen. Emancipatie is pas mogelijk als vrouwen economisch zelfstandig zijn en controle hebben in hun werksituatie, zegt Walter. Wat haar betreft moet Margaret Thatcher in ere hersteld worden als rolmodel (alweer een idee van de Spice Girls). Niet vanwege Thatchers politieke acties of opinies, maar omdat ze de top bereikte op eigen kracht, in tegenstelling tot Hillary Clinton die een groot deel van haar invloed ontleent aan de positie van haar echtgenoot.
Voor het hoofdartikel daagde Sybil tien reclamebedrijven uit om “het tampon-taboe” te doorbreken. Het resultaat zijn alternatieve campagnes zonder blauwe vloeistof en andere eufemismen. Sybil riep de campagne “bloody hell” als winnaar uit, met een eervolle vermelding voor het script “men behaving nicely”. Overigens bleek uit gegevens van de televisie-raad ITC, dat vooral Britse mannen klagen dat ze “tijdens hun avondeten niet gestoord willen worden door dit soort advertenties”.
Sybil brengt verder veel nieuws en meningen en stelt vragen die in het Angelsaksische nog weinig gesteld worden, zoals: Can men have it all? Boeiend leesvoer, nogal braaf geïllustreerd. Deels komt dat door geldgebrek. Uitgever Agender weigert advertenties voor rookwaar, mode, cosmetica en van bedrijven die zich “onethisch” gedragen. Hoofdredactrice Lorna Russell, die eerder aan het hoofd stond van Everywoman, heeft daar op zich zelf geen moeite mee “want het maakt de redactionele inhoud geloofwaardiger”. Sybils voorgangsters gingen overigens niet failliet vanwege een gebrek aan interesse voor Opzij-achtige bladen, zoals commerciële mediakenners in Londen graag beweren, maar aan interne politieke meningsverschillen (Spare Rib) en een financieel dispuut met vertrekkend personeel (Everywoman). Als Russell dezelfde gaven heeft als de vrouwen waarnaar Sybil is vernoemd – de Grieks-Romeinse sibillen konden in de toekomst kijken – dan ziet het er rooskleurig uit. Meer pagina”s, alles in kleur en een maandelijkse frequentie graag.
(Met Liddie Austin)
http://www.opzij.nl/nl/artikel/35439/bladeren.html
© Sitara Morgenster
Become a supporter
